Kara Kasırga

Susen Yaylasi'nin yedi rengi, ufka yaklasan gunesin fusunuyla can rengine donusurken; hancer gibi bir kayanin ucunda cirpinan gunes kan rengindeydi…-Ates buyuyor…-Evet… Karanligin korktugu tek sey aydinliktir. Ates zayifladikca, tetikte bekleyen karanlik, uzerine abanacaktir Kucuk Kiz!..-Bana Kucuk Kiz deme Kursat!..-Peki, demem…-O hilde atese bir odun daha at.-Gerekirse kendimi de atanim Aspasya!.. Yeter ki bu ates hic sonmesin…Onlar ki; ecdadimizdi bizim. Kufrun ve zulmun uzerine bir Kara Kasirga gibi eserken, nefsin ve kibrin sarp kalelerine diktikleri tevazu ve sevgi sancagi ak meltemlerle dalgalaniyordu…Fini ask ile ilihi sevda, kufre karsi cihad ile nefis mucahedesi arasinda bir sarkac gibi sallanip; Hak noktasinda durdular…(Tanitim Bulteninden)